رایجترین نوع ارتودنسی مورد استفاده، ارتودنسی ثابت است. از این روش زمانی استفاده می گردد که دقت عملکرد برای پزشک اهمیت داشته باشد. هر چند در این حالت بیمار می‌تواند بطور عادی غذا بخورد، اما باید از مصرف بعضی غذاها و نوشیدنی‌ها در زمان استفاده از ارتودنسی ثابتاجتناب کرد. برای مثال نوشیدنی‌های حاوی کربونات، شیرینی سفت یا تافی از مواردی است که فرد باید از مصرف آن‌ها خودداری کند.

افرادی که در فعالیت‌های ورزشی شرکت می‌کنند باید دندانپزشک را در جریان قرار دهند تا در صورت لزوم محافظ‌های لثه خاص برایشان تجویز شود. رایجترین نوع ارتودنسی ثابت، از براکت فلزی و سرامیکی می باشد. 

کار با براکت نامرئی برای پزشک سخت تر از سایر براکتها می‎باشد. این براکت بر عکس بقیه براکت ها در قسمت داخلی دندان قرار می‎گیرد که مشکل صحبت کردن را برای فرد فراهم می‎سازد.

بنابراین در مواردی که زیبایی اهمیت بسیاری دارد استفاده این براکت برای بیمار توصیه می‎شود. براکت های نامرئی از سایر براکت ها گران تر می‎باشند.

در این براکت دندان ها دیرتر ردیف خواهند گرفت به طور مثال اگر باارتودنسی فلزی دندان های فرد 18 ماه طول بکشد با این روش ارتودنسی شفاف 24ماه طول خواهد کشید. همچنین این روش ممکن است موجب زخم زبان شود.

ارتودنسی نامرئی دندان از مواد پلاستیک شفاف و سخت برای ردیف کردن دندان ها استفاده می‌کند. در این رابطه برای بیماران از انواع نسبتاً متفاوتی استفاده می‌شود. هر مجموعه از این ارتودنسی برای دو هفته قبل از جایگزینی آن با مجموعه جدید استفاده می گردد. ارتودنسی نامرئی از پلاستیک شفاف ساخته شده و به همین خاطر تقریباً غیر قابل رویت است. به این ترتیب اطرافیان بیمار اصلا متوجه نمی‌شود که وی از این درمان برای ردیف کردن دندان‌های خود استفاده کرده است.

این پلاستیک های شفاف در هر روز باید برای 22 تا 23 ساعت مورد استفاده قرار گیرد تا بهترین نتایج ممکن حاصل شود. این ارتودنسی را می‌توان به راحتی برای غذا خوردن، نوشیدن، مسواک زدن و نخ دندان کشیدن از دهان خارج کرد. برای استفاده از این روش باید همه دندان‌های دائمی رشد کرده باشد.