ارتودنسی دندان: راهنمای کامل برای دستیابی به لبخندی ایده‌آل
در این مقاله با همه چیز درباره ارتودنسی دندان، از انواع روش‌ها و هزینه‌ها تا مراقبت‌های بعد از درمان ارتودنسی آشنا شوید.
جهت دریافت یک مشاوره رایگان برای ارتودنسی دندان خود با ما تماس بگیرید.
فهرست عناوین مطلب
ارتودنسی ثابت
رایجترین نوع ارتودنسی مورد استفاده، ارتودنسی ثابت است. از این روش زمانی استفاده می گردد که دقت عملکرد برای پزشک اهمیت داشته باشد. هر چند در این حالت بیمار می‌تواند بطور عادی غذا بخورد، اما باید از مصرف بعضی غذاها و نوشیدنی‌ها در زمان استفاده از ارتودنسی ثابتاجتناب کرد. برای مثال نوشیدنی‌های حاوی کربونات، شیرینی سفت یا تافی از مواردی است که فرد باید از مصرف آن‌ها خودداری کند.
افرادی که در فعالیت‌های ورزشی شرکت می‌کنند باید دندانپزشک را در جریان قرار دهند تا در صورت لزوم محافظ‌های لثه خاص برایشان تجویز شود. رایجترین نوع ارتودنسی ثابت، از براکت فلزی و سرامیکی می باشد.
ارتودنسی لینگوال
کار با براکت نامرئی برای پزشک سخت تر از سایر براکتها میباشد. این براکت بر عکس بقیه براکت ها در قسمت داخلی دندان قرار می‌گیرد که مشکل صحبت کردن را برای فرد فراهم میسازد.
بنابراین در مواردی که زیبایی اهمیت بسیاری دارد استفاده این براکت برای بیمار توصیه می‌شود. براکت های نامرئی از سایر براکت ها گران تر میباشند.
در این براکت دندان ها دیرتر ردیف خواهند گرفت به طور مثال اگر باارتودنسی فلزی دندان های فرد 18 ماه طول بکشد با این روش ارتودنسی شفاف 24ماه طول خواهد کشید. همچنین این روش ممکن است موجب زخم زبان شود.
ارتودنسی نامرئی
ارتودنسی نامرئی دندان از مواد پلاستیک شفاف و سخت برای ردیف کردن دندان ها استفاده می‌کند. در این رابطه برای بیماران از انواع نسبتاً متفاوتی استفاده می‌شود. هر مجموعه از این ارتودنسی برای دو هفته قبل از جایگزینی آن با مجموعه جدید استفاده می گردد. ارتودنسی نامرئی از پلاستیک شفاف ساخته شده و به همین خاطر تقریباً غیر قابل رویت است. به این ترتیب اطرافیان بیمار اصلا متوجه نمی‌شود که وی از این درمان برای ردیف کردن دندان‌های خود استفاده کرده است.
این پلاستیک های شفاف در هر روز باید برای 22 تا 23 ساعت مورد استفاده قرار گیرد تا بهترین نتایج ممکن حاصل شود. این ارتودنسی را می‌توان به راحتی برای غذا خوردن، نوشیدن، مسواک زدن و نخ دندان کشیدن از دهان خارج کرد. برای استفاده از این روش باید همه دندان‌های دائمی رشد کرده باشد.
ارتودنسی متحرک
از ارتودنسی متحرک برای مشکلات فکی استفاده می شود. هنگام استفاده از این روش می‌توان لوازم ارتودنسی را برای تمیز کردن پس از غذا خوردن یا برای نخ دندان کشیدن از دهان خارج کرد. در مواردی، ممکن است دندانپزشک به بیمار توصیه کند در هنگام انجام فعالیت‌های مانند نواختن یک ساز بادی یا دوچرخه سواری ارتودنسی متحرک را از دهان خود خارج کند.
ارتودنسی متحرک با استفاده از ورقه‌های پلاستیکی که سقف دهان را پوشانده و به برخی از دندانها متصل می‌شوند، انجام می‌گیرد. ارتودنسی متحرک می‌تواند برای اصلاح مشکلات جزئی یا به عنوان بخشی از ارتودنسی ثابت مورد استفاده قرار گیرد. همچنین برای جلوگیری از مکیدن انگشت در کودکان می‌توان از ارتودنسی متحرک بهره برد
سوالات متداول
نوع درمان
طول مدت درمان
میزان به هم ریختگی دندان ها
نیاز به درمان های جانبی مانند جراحی فک در کنار ارتودنسی
دندانها بافت‌های زنده دارند و به نیروها واکنش نشان می‌دهند. نگهدارندة ارتودنسی بخش ضروری از فرایند درمان است. پس از این که براکت را درآوردید، تا مدتی باید به صورت تمام وقت نگهدارنده را استفاده کنید و پس از آن استفاده از نگهدارنده تنها هنگام خواب کافی است. به این صورت موقعیت جدید دندانها تثبیت شده و فرصت کافی به بافت‌ها و عضلات داده می‌شود تا خود را با شرایط جدید سازگار کنند. در طول درمان فعال، همکاری بیمار بسیار مهم است تا نتایج حفظ شود و از بازگشت دندانها به موقعیت پیش جلوگیری شود. با این حال حتی در صورتی که ریتینر استفاده کنید باز هم ممکن است در مدت زمان سازگاری دندانها تغییراتی ایجاد شود. مدت زمانی که باید ریتینر را استفاده کنید بسته به مورد متفاوت است و تنها ارتودنتیست می‌تواند به شما بگوید چه مدت باید آن را در دهان بگذارید.
پس از چسباندن براکت و شروع فرایند درمان، معمولاً هر چهار تا شش هفته یک بار باید به ارتودنتیست مراجعه کنید.
معمولاً چنین نیست. امروزه روش‌های زیادی به جای کشیدن دندان برای ایجاد فضای لازم در قوس دندانی ابداع شده است. با این حال هر مورد بسته به شرایط متفاوت است.
در بعضی افراد به دلایل ژنتیکی دندانها ممکن است دور از هم و یا خارج از مکان مناسب خود رویش کنند که بدیین ترتیب دندان ها به حالت شلوغ و نا مرتب رشد خواهند کرد . امکان دارد فک کوچک بوده و فضای کافی برای رشد دندان ها وجود نداشته باشد . در این صورت شلوغ به نظر می رسند و بالعکس . رویش نامنظم دندان ها فضای مناسبی برای جمع شدن پلاک دندانی ، پوسیدگی و بیماری های لثه ایجاد می کند.در مواردی افتادن و از دست دادن زود هنگام دندان های شیری یا دائمی ، تصادف و عادات هم می تواند منجر به بروز این اختلافات شود مثل مکیدن انگشت توسط کودکان.
درمان ارتودنسی را می توان از اواخر سه سالگی آغاز کرد . در دوره دندان های شیری معمولا برای رفع عادات مضر مانند مکیدن انگست از دستگاه های ساده ارتودنسی استفاده می شود . تغییرات اسکلتال فک و صورت در محدوده سنی خاصی امکان پذیر است (حدود سنی 12-15 سالگی ) می توان تغییرات اسکلتال و عضلانی مانند بزرگ کردن فک را در این سنین بیماران انجام داد . بهترین سن برای درمان ارتودنسی با دستگاه ثابت ، در دخترها قبل از 13 سالگی و در پسر ها قبل از 15 سالگی است . پس از 15 سالگی با افزایش سن بیمار درمان ها باید محافظه کارانه تر انجام شوند معمولا پس از 30 سالگی اندکی تحلیل استخوان در فک روی می دهد و ارتودنتیست باید نسبت به نحوه درمان، انتخاب نوع درمان و وجود محدودیت ها به بیمار اطلاعات کامل را بدهد.